Vrijdag 6 mei hebben we een wandeling gemaakt met een gids,de wandeling ging over een pad waar veel planten staan die alleen maar in Aus en in de omgeving van Aus staan.
De gids behoort bij het volk van de Nama (Hottentotten).
Een groep woont hier in en bij Aus, de stam is traditioneel, d.w.z. ze hechten nog sterk aan gebruiken uit het verleden.
Stroom hebben ze niet, dat is te duur,wel water. ‘s Middags zagen we vrouwen hout sprokkelen in de heuvels,voor het vuur dat ze maken om te koken en om ‘s avonds warm te blijven,het is nu winter hier en de temperatuur zakt nu wel in de avond.
Veel planten en bomen in de natuur gebruiken ze voor hun eten of voor de was (gom).
Een bijzonder plantje is het ijsplantje, het is een plant met groene bladen, door de glinstering van de bladeren lijkt het net of er ijskristalletjes op zitten, als je het blad samen knijpt komt er groen water uit, dat de mensen gebruiken als ze vieze handen hebben in het veld en daarmee hun handen schoonmaken.
Tijdens de wandeling hadden we het geluk dat we een zeldzame schildpad tegen kwamen ,een Nama padloper schildpad.
Planten die we zagen waren een soort madeliefje (Aus daisy), maar dan aan een struikje. Bushman candle, varkensoor en giraffeoor.
Zaterdag zijn we naar Luderitz gereisd om voor een kleine week inkopen te doen en het plaatsje te bekijken.
Dat inkopen zal vaker moeten, want alleen in grotere plaatsen zijn winkels en er zijn niet zoveel grote plaatsen.
We zijn vroeg vertrokken, want je komt door De Namib , een stuk woestijn die zich uitstrekt langs de hele zuid-westkust van Zuid-Namibië. We moesten er honderd kilometer in de breedte doorheen, alleen maar zand en bergen, maar ook dieren. De spiesbok zagen we lopen, struisvogels en een wild paard. Het is niet helemaal duidelijk hoe wilde paarden in deze woestijn zijn beland. Men denkt dat ze tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn achtergelaten door de Duitsers.
Op de terugweg zagen we deze dieren, maar toen alleen op de savanne.
Gek eigenlijk, tot de savanne bij Aus is er zelfs in de winter regen, maar 20 km vanaf Aus naar het westen is de woestijn droog en dor.
Luderitz is gebouwd door de Duitsers en dat is te zien! Veel Duitse gebouwen en de straten hebben allemaal Duitse namen, zoals Bismarckstrasse.
We dronken koffie met een heel groot stuk Schwartzwalderkirschtorte.
Mooie gebouwen waren het oude station van 1914, huizen in de Altstadt en de Felschen Kirche van 1912. In 1915 zijn de Duitsers het land uitgegooid door de Zuid-Afrikanen op aandringen van de Britten.
Maandag zijn we verder gegaan, 350 km over onverharde wegen,door rivierbeddingen en soms zat er flink wat water in. En toch had ik soms een snelheid van 80 km/u.
Het is erg vermoeiend zo te reizen en ‘s avonds zit je onder het stof. In vijf en een half uur hebben we 15 auto’s gezien, kun je na gaan, nauwelijks verkeer in een savanne landschap, toch zijn er af en toe enkele gehuchten, dus er zijn mensen die dit aan kunnen.
De auto heeft heel wat te verduren,volgende week ruilen deze auto voor een 4x4 met tent op het dak en voorzien van 70 liter water en 100 liter diesel extra.Eigenlijk hadden we die nu al moeten hebben, maar dat wisten we ook niet van te voren.
We hadden een luxe lodge,om daarna de volgende morgen vroeg te vertrekken naar de Sossusvlei, de woestijn die in de grote Namibwoestijn ligt.
Tot onze verbazing kwamen we vlak voor de woestijn vele wilde dieren tegen, een struisvogelpaar met 9 kuikens, jakhalzen, springbokken, spitsbokken en impala’s.
De woestijn is wel erg warm,met name de dead vlei was mooi om te zien, de Sossus Vlei is een zoutwoestijn en we hadden geluk. Vorige week had er het flink geregend, waardoor er allerlei bloemen bloeiden en er water in de vlei stond. Alleen jammer dat we de flamingo’s niet niet gezien.
We zijn daarna 4 kilometer teruggelopen, dat was niet alleen warm, maar het was ook zwaar door het mulle zand en schaduw is er niet.
Gelukkig kwam er een jeep langs die ons oppikte, het was Imms die ons er ook heen heeft gereden. In dit deel van het land lachen mensen veel, ze zijn ontspannen, wel leuk als je bedenkt hoe weinig ze hebben.
Daarna kwam de verrassing; we hadden ons vergist in de afstand die we nog moesten afleggen, 400 km moesten we nog eens afleggen over onverharde hobbelwegen.
Om half twee reden we en om half zeven waren we in Swakopmund. Om zes uur is het hier donker, gelukkig waren we toen op de verharde weg,om een beetje ontspannen aan te komen. Swakopmund is een plaats met ontzettend veel winkels, zomers komen hier heel veel toeristen, niet om te zwemmen, want de Atlantische Oceaan is steenkoud door de stroming die vanuit de Zuidpool komt. Walvissen,dolfijnen,flamingo’s, zeerobben zijn er dan wel veel.
Behalve de vele winkels is er in Swakopmund niet veel te doen. Maar voor ons kwam het goed uit, de auto moest helemaal schoon worden gemaakt, vanwege al het stof en modder die er aan zat en we moesten nodig even naar de kapper.
Het is een leuke plaats met veel Duitse bouwstijlen en Duitse winkels, Bucherladen, conditorei und nog meer. Ook zijn er veel Duitssprekende mensen in deze plaats. Een leuke pier in de oceaan met overzicht op het stadje en de zee.
De gids behoort bij het volk van de Nama (Hottentotten).
Een groep woont hier in en bij Aus, de stam is traditioneel, d.w.z. ze hechten nog sterk aan gebruiken uit het verleden.
Stroom hebben ze niet, dat is te duur,wel water. ‘s Middags zagen we vrouwen hout sprokkelen in de heuvels,voor het vuur dat ze maken om te koken en om ‘s avonds warm te blijven,het is nu winter hier en de temperatuur zakt nu wel in de avond.
Veel planten en bomen in de natuur gebruiken ze voor hun eten of voor de was (gom).
Een bijzonder plantje is het ijsplantje, het is een plant met groene bladen, door de glinstering van de bladeren lijkt het net of er ijskristalletjes op zitten, als je het blad samen knijpt komt er groen water uit, dat de mensen gebruiken als ze vieze handen hebben in het veld en daarmee hun handen schoonmaken.
Tijdens de wandeling hadden we het geluk dat we een zeldzame schildpad tegen kwamen ,een Nama padloper schildpad.
Planten die we zagen waren een soort madeliefje (Aus daisy), maar dan aan een struikje. Bushman candle, varkensoor en giraffeoor.
Zaterdag zijn we naar Luderitz gereisd om voor een kleine week inkopen te doen en het plaatsje te bekijken.
Dat inkopen zal vaker moeten, want alleen in grotere plaatsen zijn winkels en er zijn niet zoveel grote plaatsen.
We zijn vroeg vertrokken, want je komt door De Namib , een stuk woestijn die zich uitstrekt langs de hele zuid-westkust van Zuid-Namibië. We moesten er honderd kilometer in de breedte doorheen, alleen maar zand en bergen, maar ook dieren. De spiesbok zagen we lopen, struisvogels en een wild paard. Het is niet helemaal duidelijk hoe wilde paarden in deze woestijn zijn beland. Men denkt dat ze tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn achtergelaten door de Duitsers.
Op de terugweg zagen we deze dieren, maar toen alleen op de savanne.
Gek eigenlijk, tot de savanne bij Aus is er zelfs in de winter regen, maar 20 km vanaf Aus naar het westen is de woestijn droog en dor.
Luderitz is gebouwd door de Duitsers en dat is te zien! Veel Duitse gebouwen en de straten hebben allemaal Duitse namen, zoals Bismarckstrasse.
We dronken koffie met een heel groot stuk Schwartzwalderkirschtorte.
Mooie gebouwen waren het oude station van 1914, huizen in de Altstadt en de Felschen Kirche van 1912. In 1915 zijn de Duitsers het land uitgegooid door de Zuid-Afrikanen op aandringen van de Britten.
Maandag zijn we verder gegaan, 350 km over onverharde wegen,door rivierbeddingen en soms zat er flink wat water in. En toch had ik soms een snelheid van 80 km/u.
Het is erg vermoeiend zo te reizen en ‘s avonds zit je onder het stof. In vijf en een half uur hebben we 15 auto’s gezien, kun je na gaan, nauwelijks verkeer in een savanne landschap, toch zijn er af en toe enkele gehuchten, dus er zijn mensen die dit aan kunnen.
De auto heeft heel wat te verduren,volgende week ruilen deze auto voor een 4x4 met tent op het dak en voorzien van 70 liter water en 100 liter diesel extra.Eigenlijk hadden we die nu al moeten hebben, maar dat wisten we ook niet van te voren.
We hadden een luxe lodge,om daarna de volgende morgen vroeg te vertrekken naar de Sossusvlei, de woestijn die in de grote Namibwoestijn ligt.
Tot onze verbazing kwamen we vlak voor de woestijn vele wilde dieren tegen, een struisvogelpaar met 9 kuikens, jakhalzen, springbokken, spitsbokken en impala’s.
De woestijn is wel erg warm,met name de dead vlei was mooi om te zien, de Sossus Vlei is een zoutwoestijn en we hadden geluk. Vorige week had er het flink geregend, waardoor er allerlei bloemen bloeiden en er water in de vlei stond. Alleen jammer dat we de flamingo’s niet niet gezien.
We zijn daarna 4 kilometer teruggelopen, dat was niet alleen warm, maar het was ook zwaar door het mulle zand en schaduw is er niet.
Gelukkig kwam er een jeep langs die ons oppikte, het was Imms die ons er ook heen heeft gereden. In dit deel van het land lachen mensen veel, ze zijn ontspannen, wel leuk als je bedenkt hoe weinig ze hebben.
Daarna kwam de verrassing; we hadden ons vergist in de afstand die we nog moesten afleggen, 400 km moesten we nog eens afleggen over onverharde hobbelwegen.
Om half twee reden we en om half zeven waren we in Swakopmund. Om zes uur is het hier donker, gelukkig waren we toen op de verharde weg,om een beetje ontspannen aan te komen. Swakopmund is een plaats met ontzettend veel winkels, zomers komen hier heel veel toeristen, niet om te zwemmen, want de Atlantische Oceaan is steenkoud door de stroming die vanuit de Zuidpool komt. Walvissen,dolfijnen,flamingo’s, zeerobben zijn er dan wel veel.
Behalve de vele winkels is er in Swakopmund niet veel te doen. Maar voor ons kwam het goed uit, de auto moest helemaal schoon worden gemaakt, vanwege al het stof en modder die er aan zat en we moesten nodig even naar de kapper.
Het is een leuke plaats met veel Duitse bouwstijlen en Duitse winkels, Bucherladen, conditorei und nog meer. Ook zijn er veel Duitssprekende mensen in deze plaats. Een leuke pier in de oceaan met overzicht op het stadje en de zee.
