Met het vliegtuig vanuit Trelew 1500 km zuidelijker komen we in het koude gedeelte van onze reis terecht.
El Calafate is een toeristische plaats waar de familie Kirchner woont, de vorige en huidige president.
Deze familie heeft er voor gezorgd dat hier een vliegveld kwam en goede wegen naar de plaats en de infrastructuur er flink verbeterd is.
De eerste dagen was het nog 20 C maar met een koude zuidenwind voelt het aan als 12 C, wat ook opmerkelijk is in Patagonie dat tegen 5 uur in de middag de temperatuur het hoogst is.
We vallen met de neus in de boter, er is hier deze week een groot festival met maandag en dinsdag ook nog eens Nationale feestdagen. Heel druk dus, veel jongeren komen op het popfestival af uit Argentinië en Chili. Gevolg is dat er in een land als Argentinië de logistiek vast loopt, de geldautomaten zijn leeg en tot diep in de nacht staan auto's voor de twee tankstations om te tanken. Twee dagen niet pinnen wordt dan toch een probleem, zo gauw er weer een automaat is gevuld staan mensen soms een uur in de rij om geld te tappen. Tja, als er dan ook maar twee automaten voor westerse kaarten zijn, is het pinnen dus niet leuk meer.
Maar goed dat heb je als je reist in de vreemde, en ga je alternatieven bedenken. Enfin, wij waren niet gekomen voor deze mensenmassa, maar voor de Moreno gletsjers en El Chalten.
De Moreno is geweldig, kijk maar eens op de foto's, vanuit de bergen zie je een massa sneeuw en ijs in lichtblauwe kleur die in het meer uitkomt. In de zomer smelten er stukjes ijs af, Doetie dacht dat het onweerde zoveel lawaai maakt het als er een stuk afbreekt.
Er zijn hier overigens ongeveer 50 grote gletsjers en 200 kleine. Toen we er in onze huurauto kwamen aanrijden zag ik een condor boven de bergen zweven, wat een grote vogels zijn het, enorme vleugels, een witte kop en verder zijn ze zwart. Groter dan de zeearend die hier ook te zien is. Lama's zie je hier ook veel grazen, maar ze op de foto zetten is moeilijk, ze zijn erg schuw. Dit deel van Patagonie is prachtig ,veel hoge bergen met sneeuwtoppen, blauwe meren en gele vlaktes.
Tweehonderdtwintig km verder ligt El Chalten, een gebied om te skiën, te kanoën met een gids over de sneeuwhellingen te klimmen, enz. Om zo'n klein stukje rijden maalt niemand, een mooie weg met heuvels en meren, die we gedeeltelijk hebben afgelegd. Want we moesten dingen regelen om de rugzak van Doetie tijdig weer terug te krijgen en de auto inleveren met in je achterhoofd dat je al gauw een klein uur voor een benzinestation staat te wachten.
De rugzak halen mislukte omdat de bedrijven dicht zijn met de feestdagen dus moesten we het vrijdag maar proberen. Ons programma hier en in Zuid-Chili wordt daardoor danig in de war geschopt. Donderdagmorgen om half zes zouden ze ons ophalen met de bus, maar die kwam niet en zijn we naar het omnibusstation gelopen. Daar konden we direct instappen. Na veel hotels langs gekomen te zijn ging de reis van 330 km naar Chili, bij de grens hebben we er een uur over gedaan om onze paspoorten te laten controleren, waarna we om half een 's middags in Puerte Natales aankwamen. Daar wilden we direct een reis terugboeken voor vrijdagmorgen, helaas, alles was volgeboekt, ook voor het weekend.
Ongeveer 6000 Chilenen gaan deze rit maken naar het popfestival in El Calafate. Gelukkig was er een alternatief, donderdagavond om zes uur vertrekken.
In plaats van enkele dagen wandelen en met een gids het Nationale Park gaan verkennen, hadden we hier maar een dag! We hadden een prachtige hostel waar het mooi netjes en huiselijk was met 's morgens ontbijt met een ei en jus en natuurlijk brood. Het was er heerlijk rustig. Met de broer van de eigenaar hebben we gesproken wat we konden doen in deze korte tijd.
Uiteindelijk hebben we gekozen om een taxi te nemen en een grot te bezoeken waar Mylodon het monster is gevonden.( zie foto) Jammer, we hadden ons hier graag in de natuur willen verwonderen over het vele mooie in deze koude maar vast heel mooie omgeving. Chili is een goedkoop land, in tegenstelling tot Argentinië. Een kop koffie kost hier al gauw € 3, het eten is hier ook niet goedkoper dan in Nederland. De heenweg naar Chili kostte meer dan € 100, terug vanuit Chili € 40.
Terug naar het verhaal. De taxi er naar toe was twintig minuten rijden. We zijn een uur in de grot geweest, best interessant om te zien en te lezen hoe het leven daar is geweest, de taxichauffeur bleef wachten tot we terug wilden, net als we wel in Azië deden. Donderdagavond de reis terug door de avondschemering en de nacht.
In El Calafate kwamen we in onze hostel een Nederlands stel tegen die ook in de bus zaten, ze zijn twee maand op reis en gaan dezelfde route doen als wij. Alleen Brazilië doen ze niet aan.
Na wat gepraat te hebben zijn we naar onze kamer gegaan om nog wat te drinken, na tweeën zijn we onder de lakens gekropen. Vrijdag zijn we weer naar het busstation gegaan om de rugzak te halen, helaas hij was er niet, met de feestdagen is er niets verstuurd en was hij nu onderweg.
Dinsdag komt ie pas aan, maar voor zondag hebben we een vliegreis geboekt naar Bariloche, dus weer pech. We zijn lang bezig geweest om een oplossing te vinden en een aantal keren naar Buenos Aires gebeld, geen contact. Nu maar besloten het terug te sturen naar Buenos Aires en het terug te sturen naar Nederland via een kennis van ons in Buenos Aires.
Dus dit hoofdstuk hopen we zo af te sluiten en in Bariloche onze reis weer op te pakken.
El Calafate is een toeristische plaats waar de familie Kirchner woont, de vorige en huidige president.
Deze familie heeft er voor gezorgd dat hier een vliegveld kwam en goede wegen naar de plaats en de infrastructuur er flink verbeterd is.
De eerste dagen was het nog 20 C maar met een koude zuidenwind voelt het aan als 12 C, wat ook opmerkelijk is in Patagonie dat tegen 5 uur in de middag de temperatuur het hoogst is.
We vallen met de neus in de boter, er is hier deze week een groot festival met maandag en dinsdag ook nog eens Nationale feestdagen. Heel druk dus, veel jongeren komen op het popfestival af uit Argentinië en Chili. Gevolg is dat er in een land als Argentinië de logistiek vast loopt, de geldautomaten zijn leeg en tot diep in de nacht staan auto's voor de twee tankstations om te tanken. Twee dagen niet pinnen wordt dan toch een probleem, zo gauw er weer een automaat is gevuld staan mensen soms een uur in de rij om geld te tappen. Tja, als er dan ook maar twee automaten voor westerse kaarten zijn, is het pinnen dus niet leuk meer.
Maar goed dat heb je als je reist in de vreemde, en ga je alternatieven bedenken. Enfin, wij waren niet gekomen voor deze mensenmassa, maar voor de Moreno gletsjers en El Chalten.
De Moreno is geweldig, kijk maar eens op de foto's, vanuit de bergen zie je een massa sneeuw en ijs in lichtblauwe kleur die in het meer uitkomt. In de zomer smelten er stukjes ijs af, Doetie dacht dat het onweerde zoveel lawaai maakt het als er een stuk afbreekt.
Er zijn hier overigens ongeveer 50 grote gletsjers en 200 kleine. Toen we er in onze huurauto kwamen aanrijden zag ik een condor boven de bergen zweven, wat een grote vogels zijn het, enorme vleugels, een witte kop en verder zijn ze zwart. Groter dan de zeearend die hier ook te zien is. Lama's zie je hier ook veel grazen, maar ze op de foto zetten is moeilijk, ze zijn erg schuw. Dit deel van Patagonie is prachtig ,veel hoge bergen met sneeuwtoppen, blauwe meren en gele vlaktes.
Tweehonderdtwintig km verder ligt El Chalten, een gebied om te skiën, te kanoën met een gids over de sneeuwhellingen te klimmen, enz. Om zo'n klein stukje rijden maalt niemand, een mooie weg met heuvels en meren, die we gedeeltelijk hebben afgelegd. Want we moesten dingen regelen om de rugzak van Doetie tijdig weer terug te krijgen en de auto inleveren met in je achterhoofd dat je al gauw een klein uur voor een benzinestation staat te wachten.
De rugzak halen mislukte omdat de bedrijven dicht zijn met de feestdagen dus moesten we het vrijdag maar proberen. Ons programma hier en in Zuid-Chili wordt daardoor danig in de war geschopt. Donderdagmorgen om half zes zouden ze ons ophalen met de bus, maar die kwam niet en zijn we naar het omnibusstation gelopen. Daar konden we direct instappen. Na veel hotels langs gekomen te zijn ging de reis van 330 km naar Chili, bij de grens hebben we er een uur over gedaan om onze paspoorten te laten controleren, waarna we om half een 's middags in Puerte Natales aankwamen. Daar wilden we direct een reis terugboeken voor vrijdagmorgen, helaas, alles was volgeboekt, ook voor het weekend.
Ongeveer 6000 Chilenen gaan deze rit maken naar het popfestival in El Calafate. Gelukkig was er een alternatief, donderdagavond om zes uur vertrekken.
In plaats van enkele dagen wandelen en met een gids het Nationale Park gaan verkennen, hadden we hier maar een dag! We hadden een prachtige hostel waar het mooi netjes en huiselijk was met 's morgens ontbijt met een ei en jus en natuurlijk brood. Het was er heerlijk rustig. Met de broer van de eigenaar hebben we gesproken wat we konden doen in deze korte tijd.
Uiteindelijk hebben we gekozen om een taxi te nemen en een grot te bezoeken waar Mylodon het monster is gevonden.( zie foto) Jammer, we hadden ons hier graag in de natuur willen verwonderen over het vele mooie in deze koude maar vast heel mooie omgeving. Chili is een goedkoop land, in tegenstelling tot Argentinië. Een kop koffie kost hier al gauw € 3, het eten is hier ook niet goedkoper dan in Nederland. De heenweg naar Chili kostte meer dan € 100, terug vanuit Chili € 40.
Terug naar het verhaal. De taxi er naar toe was twintig minuten rijden. We zijn een uur in de grot geweest, best interessant om te zien en te lezen hoe het leven daar is geweest, de taxichauffeur bleef wachten tot we terug wilden, net als we wel in Azië deden. Donderdagavond de reis terug door de avondschemering en de nacht.
In El Calafate kwamen we in onze hostel een Nederlands stel tegen die ook in de bus zaten, ze zijn twee maand op reis en gaan dezelfde route doen als wij. Alleen Brazilië doen ze niet aan.
Na wat gepraat te hebben zijn we naar onze kamer gegaan om nog wat te drinken, na tweeën zijn we onder de lakens gekropen. Vrijdag zijn we weer naar het busstation gegaan om de rugzak te halen, helaas hij was er niet, met de feestdagen is er niets verstuurd en was hij nu onderweg.
Dinsdag komt ie pas aan, maar voor zondag hebben we een vliegreis geboekt naar Bariloche, dus weer pech. We zijn lang bezig geweest om een oplossing te vinden en een aantal keren naar Buenos Aires gebeld, geen contact. Nu maar besloten het terug te sturen naar Buenos Aires en het terug te sturen naar Nederland via een kennis van ons in Buenos Aires.
Dus dit hoofdstuk hopen we zo af te sluiten en in Bariloche onze reis weer op te pakken.
Wat heerlijk om jullie reisverslag te lezen.. Best wel spannend allemaal, maar jullie blijven er wel koel onder volgens mij... Jullie hebben er geen Post.NL dus duurt het wat langer voor jullie met die rugzak.. Hopelijk hebben jullie een andere kunnen bemachtigen... Veel plezier nog verder en misschien dat jullie ooit nog eens terug gaan om die park alsnog te bekijken..
