Rio de Janeiro,
Met de bus terug van Parati naar Rio de Janeiro, was een rit van dik vier uur.
We zaten in een hotel op een klein half uur van het centrum, maar ’s middags hebben we eerst de buurt verkend. Blijkbaar liepen we de verkeerde kant op want we vonden niets wat leuk was.
In Lapa, het stadsdeel waar wij zaten, begint ieder jaar het carnaval, een volkswijk met parken en veel kleine winkeltjes.
Toen we terug waren hoorden we in de straat achter onze kamer keiharde muziek, er zaten allemaal pubers en jong volwassenen die het blijkbaar mooie muziek vonden.
We zijn maar niet te laat gaan eten en vonden drie restaurants in de buurt, we kozen voor een restaurant met veel visgerechten. Hier was muziek, maar wel wat minder hard en op straat werd er gedanst. Wel gezellig zo.
Toen we terug waren in het hotel was de muziek achter ons nog bezig, gelukkig werd het voor middernacht stil, en konden we rustig slapen.
De volgende morgen zijn we naar het centrum gewandeld, we liepen langs een mooie grote toren met een grote klok erop. Het was een gebouw voor de politie, wel erg groot, vlak daarbij stond het hoofdkantoor van Banco do Brasil, met politiebewaking en een groot standbeeld.
Het centrum lijkt wel een beetje op Rotterdam maar dan met gebouwen van 80 verdiepingen.
Rio is het economische centrum van het land, in het centrum zijn geen parken of mooie plaza’s. .Vlak buiten het centrum wel.
Vlakbij de oceaan is veel afgebroken en zijn ze bezig een enorm gebouw neer te zetten voor de Olympische Spelen, een gebouw voor de watersport, het lijkt wel een beetje op het Vikingschip in Zweden waar vaak schaatswedstrijden worden gehouden. Maar het moet nog afgebouwd worden, dus kan het wel eens heel anders worden. Vlak daarbij staat het Museu Art do Rio, een groot gebouw waar je met de lift eerst naar de zesde verdieping gaat, daar kom je op het dakterras met een prachtig uitzicht over de zee en een stukje Rio, er staan veel gebouwen en torens waar een klok op zit.
Geen van die klokken loopt gelijk, zelfs van torens waar meerdere klokken opzitten lopen ze niet gelijk.
Van de zesde verdieping ga je naar de vijfde verdieping waar het museum begint.
De tentoonstelling die daar was heet ‘From slave to the present’, over de slaven in Zuid-Amerika die vanuit Afrika waren aangevoerd. Ik had net het boek ’12 years a slave' gelezen, veel van de schilderijen en martelwerktuigen die we zagen komen ook in het boek voor.
Er was ook een handgeschreven schrift waarin de naam van een slaaf stond die vrijgekocht was. Aan het eind van de tentoonstelling staan foto’s van vrolijke mensen, nazaten van de slaven. Veel van deze mensen wonen in de favela’s. Ook op de andere verdiepingen waren veel fotos te zien. Een van de zalen was gewijd aan een Duitse fotograaf die naar Brazilië was verhuisd met veel camera’s en alles wat erbij hoort.
Na veel zoeken en vragen kwamen we bij een kiosk die het toeristeninformatiepunt bleek te zijn. Zaterdag wilden we graag een tour door de stad doen, ze hadden een boekje dat veel informatie gaf, maar achteraf hadden we er niets aan.
In ons hotel heeft iemand ontzettend haar best gedaan om iets te regelen voor ons, maar in een toer per jeep die 130 dollars p.p kost had ik niet zoveel trek.
Zaterdag zijn we zelf maar met de bus naar Copacabana gegaan en kwamen we langs het Jezusbeeld en Moro de Urca, waar een kabelbaan loopt naar de grote rots vlak bij Copacabana.
De bus kostte maar 14 reals heen en terug ( 3.50 euro ) Op het strand hebben we ons heerlijk vermaakt, de zon scheen uitbundig, er waren veel verkopers met allerlei producten en veel strandbarretjes. En naar mensen kijken is ook altijd leuk.
In Rio slapen veel mensen op straat, meer dan in andere delen van Brazilië, veel verslaafden en mensen met andere problemen, vooral in parken en bij ziekenhuizen. Omdat ook hier veel politie op de been is werden we niet lastig gevallen, en dan bedoel ik niet beroofd, want dat is toch het probleem in Zuid-Amerika voor Europeanen en Noord-Amerikanen.
Veel verhalen gehoord van mensen die net als wij langere tijd hier verblijven. Zondagmorgen hebben we in de omgeving nog de cilindervormige kathedraal bezocht, Catedral de Sao Sebatido, een mooi apart gebouw met een prachtige akoestiek.
Het was 25C, het regende soms een beetje dan kijk je om je heen en denkt dat was het!
Alle vijf landen die we bezochten zijn anders. Argentinië het meest westers, Brazilië het grote zelf bewuste land waar armoe en ontwikkeling samen gaan, beide landen kampen met veel corruptie.
Bolivia het land dat samen met Peru totaal andere landen zijn, waar tradities een grotere rol spelen en de rol van de Inca’s nog veel invloed heeft op de mensen.
Ook het eten is hier gevarieerder. En Chili het land in ontwikkeling waar de democratie een grotere rol speelt en waar overal gebouwd wordt.
Behalve La Paz hebben we verrassend mooie steden gezien, Lima, Santiago en natuurlijk Buenos Aires zijn steden die je nooit meer vergeet, Sucre en Cusco ook niet.
Heel bijzonder en indrukwekkend waren de historische bezienswaardigheden.
En natuurlijk de natuur die we gezien hebben, prachtig om zo terug te kijken.
Om 12 uur was het tijd om naar het vliegveld te gaan, en het einde van onze reis kwam nu dichtbij.
Na 12 lokale vliegtuigvluchten en 5 internationale vluchten is het voorbij.
Overigens vlogen we heen met KLM en terug met Air France, het verschil was groot, geef mij de vriendelijke bemanning van de KLM maar en het betere eten en nieuwe films. Maar na 12 week kunnen we met een hoofd vol indrukken en veel hoogtepunten voldaan terugkijken op deze prachtige en avontuurlijke reis. Op Schiphol stond Elmar ons op te wachten en zijn we met hem op Koningsdag teruggereden naar huis.
Met de bus terug van Parati naar Rio de Janeiro, was een rit van dik vier uur.
We zaten in een hotel op een klein half uur van het centrum, maar ’s middags hebben we eerst de buurt verkend. Blijkbaar liepen we de verkeerde kant op want we vonden niets wat leuk was.
In Lapa, het stadsdeel waar wij zaten, begint ieder jaar het carnaval, een volkswijk met parken en veel kleine winkeltjes.
Toen we terug waren hoorden we in de straat achter onze kamer keiharde muziek, er zaten allemaal pubers en jong volwassenen die het blijkbaar mooie muziek vonden.
We zijn maar niet te laat gaan eten en vonden drie restaurants in de buurt, we kozen voor een restaurant met veel visgerechten. Hier was muziek, maar wel wat minder hard en op straat werd er gedanst. Wel gezellig zo.
Toen we terug waren in het hotel was de muziek achter ons nog bezig, gelukkig werd het voor middernacht stil, en konden we rustig slapen.
De volgende morgen zijn we naar het centrum gewandeld, we liepen langs een mooie grote toren met een grote klok erop. Het was een gebouw voor de politie, wel erg groot, vlak daarbij stond het hoofdkantoor van Banco do Brasil, met politiebewaking en een groot standbeeld.
Het centrum lijkt wel een beetje op Rotterdam maar dan met gebouwen van 80 verdiepingen.
Rio is het economische centrum van het land, in het centrum zijn geen parken of mooie plaza’s. .Vlak buiten het centrum wel.
Vlakbij de oceaan is veel afgebroken en zijn ze bezig een enorm gebouw neer te zetten voor de Olympische Spelen, een gebouw voor de watersport, het lijkt wel een beetje op het Vikingschip in Zweden waar vaak schaatswedstrijden worden gehouden. Maar het moet nog afgebouwd worden, dus kan het wel eens heel anders worden. Vlak daarbij staat het Museu Art do Rio, een groot gebouw waar je met de lift eerst naar de zesde verdieping gaat, daar kom je op het dakterras met een prachtig uitzicht over de zee en een stukje Rio, er staan veel gebouwen en torens waar een klok op zit.
Geen van die klokken loopt gelijk, zelfs van torens waar meerdere klokken opzitten lopen ze niet gelijk.
Van de zesde verdieping ga je naar de vijfde verdieping waar het museum begint.
De tentoonstelling die daar was heet ‘From slave to the present’, over de slaven in Zuid-Amerika die vanuit Afrika waren aangevoerd. Ik had net het boek ’12 years a slave' gelezen, veel van de schilderijen en martelwerktuigen die we zagen komen ook in het boek voor.
Er was ook een handgeschreven schrift waarin de naam van een slaaf stond die vrijgekocht was. Aan het eind van de tentoonstelling staan foto’s van vrolijke mensen, nazaten van de slaven. Veel van deze mensen wonen in de favela’s. Ook op de andere verdiepingen waren veel fotos te zien. Een van de zalen was gewijd aan een Duitse fotograaf die naar Brazilië was verhuisd met veel camera’s en alles wat erbij hoort.
Na veel zoeken en vragen kwamen we bij een kiosk die het toeristeninformatiepunt bleek te zijn. Zaterdag wilden we graag een tour door de stad doen, ze hadden een boekje dat veel informatie gaf, maar achteraf hadden we er niets aan.
In ons hotel heeft iemand ontzettend haar best gedaan om iets te regelen voor ons, maar in een toer per jeep die 130 dollars p.p kost had ik niet zoveel trek.
Zaterdag zijn we zelf maar met de bus naar Copacabana gegaan en kwamen we langs het Jezusbeeld en Moro de Urca, waar een kabelbaan loopt naar de grote rots vlak bij Copacabana.
De bus kostte maar 14 reals heen en terug ( 3.50 euro ) Op het strand hebben we ons heerlijk vermaakt, de zon scheen uitbundig, er waren veel verkopers met allerlei producten en veel strandbarretjes. En naar mensen kijken is ook altijd leuk.
In Rio slapen veel mensen op straat, meer dan in andere delen van Brazilië, veel verslaafden en mensen met andere problemen, vooral in parken en bij ziekenhuizen. Omdat ook hier veel politie op de been is werden we niet lastig gevallen, en dan bedoel ik niet beroofd, want dat is toch het probleem in Zuid-Amerika voor Europeanen en Noord-Amerikanen.
Veel verhalen gehoord van mensen die net als wij langere tijd hier verblijven. Zondagmorgen hebben we in de omgeving nog de cilindervormige kathedraal bezocht, Catedral de Sao Sebatido, een mooi apart gebouw met een prachtige akoestiek.
Het was 25C, het regende soms een beetje dan kijk je om je heen en denkt dat was het!
Alle vijf landen die we bezochten zijn anders. Argentinië het meest westers, Brazilië het grote zelf bewuste land waar armoe en ontwikkeling samen gaan, beide landen kampen met veel corruptie.
Bolivia het land dat samen met Peru totaal andere landen zijn, waar tradities een grotere rol spelen en de rol van de Inca’s nog veel invloed heeft op de mensen.
Ook het eten is hier gevarieerder. En Chili het land in ontwikkeling waar de democratie een grotere rol speelt en waar overal gebouwd wordt.
Behalve La Paz hebben we verrassend mooie steden gezien, Lima, Santiago en natuurlijk Buenos Aires zijn steden die je nooit meer vergeet, Sucre en Cusco ook niet.
Heel bijzonder en indrukwekkend waren de historische bezienswaardigheden.
En natuurlijk de natuur die we gezien hebben, prachtig om zo terug te kijken.
Om 12 uur was het tijd om naar het vliegveld te gaan, en het einde van onze reis kwam nu dichtbij.
Na 12 lokale vliegtuigvluchten en 5 internationale vluchten is het voorbij.
Overigens vlogen we heen met KLM en terug met Air France, het verschil was groot, geef mij de vriendelijke bemanning van de KLM maar en het betere eten en nieuwe films. Maar na 12 week kunnen we met een hoofd vol indrukken en veel hoogtepunten voldaan terugkijken op deze prachtige en avontuurlijke reis. Op Schiphol stond Elmar ons op te wachten en zijn we met hem op Koningsdag teruggereden naar huis.
