Maandag 5 juni zijn we naar het historisch stadje Tomar gereden, ook hier weer Nederlandse eigenaren.
Het was een korte rit van ongeveer twee uur rijden, voor twaalf uur waren we de tent al weer aan het opzetten. Onze tent is behoorlijk breed dus kan lang niet overal staan, gelukkig was er keuze, het is een terrassencamping, met veel Nederlanders. Ook hier weer een gezellig borreluurtje bij de receptie, daar leer je vaak weer mensen kennen, altijd leuk.
Om zeven uur gingen we uit eten in een restaurant, nou ja, het leek meer een kantine, we aten vis met aardappelen, sla en worteltje, niet echt culinair, maar ook niet duur gratis, drinken en een toetje, € 9.
Dinsdag hebben we het centrum van Tomar bekeken, een ommuurde oude stad, als je de stad binnenkomt zie je het kasteel boven alles uitsteken.
Toen we na wat rondrijden de auto kwijt konden, zijn we richting het kasteel gaan lopen, eerst kwamen we op Pra da Republica met aan de ene kant het kantoor van Igresja de Sao Joao en de andere kant Casa Manuel Guimaraes, mooie oude gebouwen met en standbeeld in het midden.
Na wat gegeten en gedronken te hebben, hebben we de synagoge op gezocht er stonden veel oude spullen die bewaard zijn gebleven en enkele dingen die met opgravingen terug gevonden zijn. Het grote spektakel kwam daarna Convento de Christo, volgens het meisje dat we vroegen 10 mijl verder, maar het bleek anders, wel 15 minuten omhoog lopen, maar dan kreeg je ook wat te zien zeg.
Het klooster van de Tempaliers, dat spreekt tot de verbeelding natuurlijk, Dan Brown heeft er een boek over geschreven, en het is een beetje geheimzinnig.
Een enorm gebouw, deels vervallen maar ook veel intact, de muren zijn zwart geworden waar ze oorspronkelijk geel waren, er zijn verschillende bouwstijlen, want de bouw begon in de twaalfde eeuw en was pas klaar in de dertiende eeuw.
Op twee etages waren er 130 vertrekken waar de Tempeliers of hun gasten verbleven, ze hadden zelfs een soort van centrale verwarming.
Het is zo groot dat je makkelijk kunt verdwalen, gelukkig was er een route aangegeven.
Een hoogte punt was de bidkapel van de Tempeliers, de twaalfde eeuwse charola.
In het midden zag je een achthoekig altaar naar boven, verguld ( lijkt op bladgoud ) in de vele zalen zag je het kruis van de tempeliers steeds terug.
En het uitzicht naar buiten werd steeds mooier, doordat je steeds hoger kwam. Typisch Portugese kunst zie je op de muur bij vensters, daar zie je de ontdekkingsreizen terug in de vorm van knopen, zeewier en koraal, dit noemen ze Manuele stijl genoemd naar Janala Manuelina. Er is een eigen bakkerij en een grote eetzaal, een bibliotheek en een apotheek en ziekenzaal.
Er is natuurlijk nog veel meer over te vertellen, zoek het maar eens op, Wikipedia beschrijft dit uitgebreid. Even terugkomen op de Tempeliers, deze orde heeft veel voor hun geloof gedaan, en niet iedereen was daar blij mee, maar er zijn meer ordes die op de achtergrond willen blijven zoals de vrijmetselaars.
Woensdag was het weer flink puffen 33 C, wij hebben al heel wat dagen boven de 32C gehad.
Wij zijn naar Fatima gegaan, een bedevaartplaats voor de katholieken, hier verscheen Maria bij een meisje van 10 jaar, het meisje genaamd Lucia en haar neef en nicht Francisca en Jacinta.
Het resultaat is een enorm groot plein waar een miljoen mensen met Pasen en nog enkele dagen, hier op bedevaart gaan.
De gebouwen zijn nieuw, vooral aan de ene kant van het plein met een enorme kerk, en ruiten waarop in veel talen een zegen wordt uitgesproken.
Op het plein bij dit nieuwe gedeelte staat een gekruisigde Jezus, abstract mooi gemaakt.
Vlak daarbij een standbeeld van paus Johannes Paulus de tweede.
Aan de andere kant van het plein de Basiliek gebouwd in de jaren twintig van de vorige eeuw.
Neobarok van eenvoudig kalksteen en ramen in glas- en- lood, met opvallend heldere kleuren, oranje en paars komen er vaak in terug. En veel schilderijen waar de kinderen in voor komen.
Dit jaar wordt het eeuw feest gevierd, Maria verscheen in 1917, aan alles is te zien dat veel gelovigen, net als in Lourdes, hier bidden en luisteren naar voorgangers en hopen te genezen van hun ziekte.
Wij zagen veel rolstoelgebruikers en mensen die op hun knieën lopen naar de basiliek.
Wel bijzonder dit te hebben gezien.
Het was een korte rit van ongeveer twee uur rijden, voor twaalf uur waren we de tent al weer aan het opzetten. Onze tent is behoorlijk breed dus kan lang niet overal staan, gelukkig was er keuze, het is een terrassencamping, met veel Nederlanders. Ook hier weer een gezellig borreluurtje bij de receptie, daar leer je vaak weer mensen kennen, altijd leuk.
Om zeven uur gingen we uit eten in een restaurant, nou ja, het leek meer een kantine, we aten vis met aardappelen, sla en worteltje, niet echt culinair, maar ook niet duur gratis, drinken en een toetje, € 9.
Dinsdag hebben we het centrum van Tomar bekeken, een ommuurde oude stad, als je de stad binnenkomt zie je het kasteel boven alles uitsteken.
Toen we na wat rondrijden de auto kwijt konden, zijn we richting het kasteel gaan lopen, eerst kwamen we op Pra da Republica met aan de ene kant het kantoor van Igresja de Sao Joao en de andere kant Casa Manuel Guimaraes, mooie oude gebouwen met en standbeeld in het midden.
Na wat gegeten en gedronken te hebben, hebben we de synagoge op gezocht er stonden veel oude spullen die bewaard zijn gebleven en enkele dingen die met opgravingen terug gevonden zijn. Het grote spektakel kwam daarna Convento de Christo, volgens het meisje dat we vroegen 10 mijl verder, maar het bleek anders, wel 15 minuten omhoog lopen, maar dan kreeg je ook wat te zien zeg.
Het klooster van de Tempaliers, dat spreekt tot de verbeelding natuurlijk, Dan Brown heeft er een boek over geschreven, en het is een beetje geheimzinnig.
Een enorm gebouw, deels vervallen maar ook veel intact, de muren zijn zwart geworden waar ze oorspronkelijk geel waren, er zijn verschillende bouwstijlen, want de bouw begon in de twaalfde eeuw en was pas klaar in de dertiende eeuw.
Op twee etages waren er 130 vertrekken waar de Tempeliers of hun gasten verbleven, ze hadden zelfs een soort van centrale verwarming.
Het is zo groot dat je makkelijk kunt verdwalen, gelukkig was er een route aangegeven.
Een hoogte punt was de bidkapel van de Tempeliers, de twaalfde eeuwse charola.
In het midden zag je een achthoekig altaar naar boven, verguld ( lijkt op bladgoud ) in de vele zalen zag je het kruis van de tempeliers steeds terug.
En het uitzicht naar buiten werd steeds mooier, doordat je steeds hoger kwam. Typisch Portugese kunst zie je op de muur bij vensters, daar zie je de ontdekkingsreizen terug in de vorm van knopen, zeewier en koraal, dit noemen ze Manuele stijl genoemd naar Janala Manuelina. Er is een eigen bakkerij en een grote eetzaal, een bibliotheek en een apotheek en ziekenzaal.
Er is natuurlijk nog veel meer over te vertellen, zoek het maar eens op, Wikipedia beschrijft dit uitgebreid. Even terugkomen op de Tempeliers, deze orde heeft veel voor hun geloof gedaan, en niet iedereen was daar blij mee, maar er zijn meer ordes die op de achtergrond willen blijven zoals de vrijmetselaars.
Woensdag was het weer flink puffen 33 C, wij hebben al heel wat dagen boven de 32C gehad.
Wij zijn naar Fatima gegaan, een bedevaartplaats voor de katholieken, hier verscheen Maria bij een meisje van 10 jaar, het meisje genaamd Lucia en haar neef en nicht Francisca en Jacinta.
Het resultaat is een enorm groot plein waar een miljoen mensen met Pasen en nog enkele dagen, hier op bedevaart gaan.
De gebouwen zijn nieuw, vooral aan de ene kant van het plein met een enorme kerk, en ruiten waarop in veel talen een zegen wordt uitgesproken.
Op het plein bij dit nieuwe gedeelte staat een gekruisigde Jezus, abstract mooi gemaakt.
Vlak daarbij een standbeeld van paus Johannes Paulus de tweede.
Aan de andere kant van het plein de Basiliek gebouwd in de jaren twintig van de vorige eeuw.
Neobarok van eenvoudig kalksteen en ramen in glas- en- lood, met opvallend heldere kleuren, oranje en paars komen er vaak in terug. En veel schilderijen waar de kinderen in voor komen.
Dit jaar wordt het eeuw feest gevierd, Maria verscheen in 1917, aan alles is te zien dat veel gelovigen, net als in Lourdes, hier bidden en luisteren naar voorgangers en hopen te genezen van hun ziekte.
Wij zagen veel rolstoelgebruikers en mensen die op hun knieën lopen naar de basiliek.
Wel bijzonder dit te hebben gezien.
